اثر بخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بر افزایش خودپنداره مثبت زنان خیابانی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بر افزایش خودپنداره‌ی مثبت زنان خیابانی بود. روش: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد.نمونه‌ی مورد بررسی 32 نفر از زنان خیابانی حاضر در مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی و تولدی دوباره شهر تهران بودند که بطور در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس خودپنداره بک بود که توسط افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل در ابتدای پژوهش تکمیل شد. پس از پایان دوره‌ی 13 جلسه‌ای درمان، مجددا این پرسش‌نامه در هر دو گروه اجرا شد. داده‌های بدست آمده از هر دو گروه با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها : نتایج بدست آمده از تحلیل آماری داده‌ها نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بطور معنی‌داری باعث افزایش خودپنداره‌ی مثبت زنان شرکت کننده در گروه آزمایش شده است (با سطح معنی‌داری 05/0 > P ).بدین ترتیب طرحواره‌ درمانی گروهی می‌تواند در بهبود خودپنداره‌ی مثبت زنان بی‌خانمان و خیابانی موثر باشد